Was ik maar nieuwsgierig geweest
Wekelijkse inspiratie – 5 februari 2023
Het is inmiddels jaren geleden. Het was een winterse ochtend, nog vroeg en donker buiten. Veel vroeg mijn aandacht, dus ik was die dag thuis alvast begonnen met mijn werk. Om 07.45 uur stapte ik - met mijn toen nog driejarige dochtertje achterop - op de fiets om haar naar het kinderdagverblijf te brengen. Ik was in gedachten verzonken, tot het moment dat ik achter me een lief stemmetje hoorde zeggen: ‘Papa, kijk eens! De maan is stuk!’ Ik keek naar boven, zag ineens de prachtige halve maan die gedurende de hele fietstocht al aan de hemel prijkte, maar die ik volledig had gemist. Deze ervaring vond ik toen al heel confronterend en komt zelfs nu, wanneer ik u jaren later een brief mag schrijven over het thema ‘verwondering’, weer boven.
Gebied van de verwondering
De twee ogenschijnlijk onbeduidende zinnetjes van mijn dochter brachten mij in het gebied van de verwondering, verbazing en verbijstering tegelijk. Ik verwonderde me over haar pure, onbevangen en nieuwsgierige blik; ik verbaasde me ook over mezelf. Hoe kwam het toch dat ik die ochtend, tot dat moment, zoveel moois aan mij voorbij had laten gaan? En het greep me naar de keel, het verbijsterde me, dat ik als reactie op haar ervaring probeerde antwoorden te geven, te verklaren en op het niveau van ‘zo zit het’ bleef hangen. Hierdoor miste ik de kans om samen in het gebied van de verwondering te komen. Had ik maar een goede vraag gesteld.
Diepte missen
Ik denk het soms wel, maar ons geluk ligt niet in de verklaringen voor ’s levens mysteries, schoonheid, ruwheid en vragen. Stel je eens voor dat we alles rondom het - of ons - leven begrijpen en kunnen verklaren. Zou het leven dan niet veel diepte missen? Of wanneer je de mens naast je compleet begrijpt en kunt doorgronden, zou het leven dan niet saai worden? Tegelijkertijd is het juist diezelfde nieuwsgierigheid naar verklaringen en antwoorden die ons brengt in dat diepere gebied: daar waar je wordt geraakt, geroerd of waar een inzicht weer nieuwe vragen geeft en je in beweging zet.
Nieuwsgierig blijven
Dirk de Wachter1 raadt aan om tot in het einde der dagen nieuwsgierig te blijven. Door aandachtig te zijn en te kijken, zie je meer en ben je ontvankelijker voor het onbenoembare. Wij mensen zijn begenadigd met dit talent, maar tegelijkertijd zit er soms van alles in de weg om het aan het woord te laten komen. U herkent het vast. Wat is ervoor nodig om het ruimte te geven?
Actieve, ontvangende houding
Misschien vraagt het een bewuste en actieve houding waarvan ik geloof dat we dit kunnen (aan-)leren en ontwikkelen. Onder andere door erover in gesprek te gaan, je eigen of elkaars oordeel of gedachten te bevragen. Maar het vraagt ook een ontvangende houding door aandachtig te luisteren met de bereidheid om geraakt te worden. Daartoe zijn er allerlei mogelijkheden om de dialoog met elkaar aan te gaan, met jong en oud.
Marten van der Wal
Eerstverantwoordelijk voorganger Apostolisch Genootschap
1 VANDAAG Magazine herfst 2020