Bergen met liefde verzetten

Wekelijkse inspiratie - 4 april 2025

Heb je weleens gehoord van het overzichtseffect? Als astronauten de ruimte in gaan, wijzen ze – wanneer ze nog ‘dichtbij’ zijn – eerst hun eigen stad aan. Daarna zoeken ze hun land op en vervolgens het continent waarop ze wonen. En naarmate ze nog verder van de aarde zijn, opgenomen in de diepzwarte, oneindige Melkweg, ervaren ze iets heel bijzonders: de aarde is ons thuis.

Je blik verruimen

Ze realiseren zich ook iets anders: de aarde heeft geen boven- of onderkant. Dat hebben wij bedacht, omdat die gedachte ons houvast geeft. Ken jij dat ook? Dat je blik zich verruimt op wat je tot dan toe logisch, waar of vanzelfsprekend vond? Het klopt vaak wel wat je denkt of waarvan je overtuigd bent, maar omdat je er zo dicht op zit, zie je niet altijd dat er andere zaken zijn die óók waar kunnen zijn ...

We zijn hier op het droge
waar we altijd al waren
waarop we denkbeeldige lijnen hebben getrokken
zodat we weten wie we zijn en wie niet
waar we horen en waar niet.
En we nemen wat we willen
wanneer we dat willen.

We vinden
steeds maar weer
dat het gaat om
goed of fout
in plaats van om
je best doen.

Het verschil tussen goed en je best doen is:
dat goed een verleden bevestigt
en je best doen een toekomst bouwt.¹

Alleen ‘wij’ bestaat

In het boek waar ik bovenstaande tekst uit haalde, staat de aarde getekend. In elk werelddeel staat: ‘Hier wonen mensen’. En daaronder: ‘Want als je genoeg afstand neemt, is het duidelijk dat we allemaal van de aarde komen. Eigenlijk bestaat alleen ‘WIJ’.’ Veel ging en gaat mis als we in ‘wij-zij’ denken. Iets of iemand kunnen we eerst met ‘hosanna’ binnenhalen, maar als het niet helemaal in ons straatje past, dan keert het tij.

Vervreemding en verbinding

Waar begint eigenlijk het ‘wij-zij-denken’ in mijzelf? Soms komt het omdat de ander en andere gedachten vreemd voor me zijn. Zou vervreemding het tegenovergestelde kunnen zijn van verbinding? Het lijkt alsof we vooral woorden hebben voor wat ons scheidt en geen taal of gevoel meer voor wat ons bindt. Dat ik ermee bezig ben, het herken en erken, helpt me om het onder ogen te zien.

Liefdevolle aanwezigheid

Ik leg me er niet bij neer dat mensen bewust verdeeldheid zaaien. Omdat ik invloed heb op wat beschaving in míjn leven betekent, blijf ik werken aan het goede, steeds weer. Voluit leven, opdat ik geen angst door mijn aderen voel stromen, maar ruimte en liefdevolle aanwezigheid. Of zoals Huub Oosterhuis ooit zei: ‘Opdat we niet stikken in onszelf, maar opengaan’.

Als kringen in het water

Ik leef vanuit onze apostolische grondslag en die doet een appel op me om te kiezen voor ‘samen het verhaal van liefde brengen’². En ik weet dat ik uit mijn comfortzone moet komen om ook anno 2025 ons ideaal nieuw leven in te blazen. We hebben bergen met liefde te verzetten. Daartoe wil ik vandaag het hoogste aanroepen in mezelf en in jou. Daarmee geef ik richting aan mijn geschiedenis. En ook aan die van de mensen in mijn omgeving en van hen die ik in gedachten nabij ben, wat veel verder gaat dan mijn eigen kring. En als de kringen in het water zich uitbreiden, dan zal liefde er zijn als wij er zijn.

Nanda Ziere

Eerstverantwoordelijk voorganger 

^{1 Oliver Jeffers: Begin, Uitgeverij De Fontein Jeugd, 2024
2 Meerjarenvisie 2025 Apostolisch Genootschap}