Als woorden klinken

Wekelijkse inspiratie - 5 december 2025

Terwijl ik deze wekelijkse inspiratie schrijf ligt ons kleine, blauwe liedboekje op mijn bureau. Wanneer ik er met aandacht doorheen blader, lijkt het alsof er gaandeweg meer tevoorschijn komt dan enkel de woorden zelf. Ik herken onze wortels, wie wij waren en zie tegelijk wie wij nú zijn. In mijn verbeelding hoor ik de stemmen van mensen, van korter of langer geleden, die de woorden met hun stemmen tot leven brengen en mijn ziel raken. De losse blaadjes in de ringband doen me glimlachen. Onze cultuur van vrijzinnigheid – het herbezinnen telkens weer¹ – is zelfs in de vorm van onze liederenbundels te herkennen. En wanneer ik de woorden in mij laat landen, voel ik hoe het me raakt dat er steeds opnieuw taal wordt gezocht en gevonden voor ons geloof en ons religieus besef. Misschien is onze muziekcultuur wel een van de belangrijkste schatbewaarders die de ziel van ons genootschap bewaart en levend houdt.

Welk lied opent de weg naar jouw religieus besef?

Richting geven

Mij raken vooral de – voor mij religieuze – vragen die in sommige liederen worden gesteld. Ze openen een wereld van zoeken en verlangen: Is alles uit dezelfde kracht? Hoe is het wonder te doorgronden? Het zijn vragen die je uitnodigen tot verwondering en overdenking. Een enkele regel uit een lied kan ineens richting geven, niet als zekerheid maar als ruimte. Het zijn momenten waarop je iets groters vermoedt, maar het niet kunt grijpen. God in alles en in allen. Woorden laten me beseffen dat alles wat leeft met elkaar verbonden is en dat, alles rondom en ook in mij deel is van het eeuwige scheppingsverhaal. En wanneer ik daar zoekend en stamelend woorden voor probeer te vinden, ben ik zo ongelooflijk gelukkig met de mildheid van een zinnen als: ’t Verstand geeft niet de verklaring en Woorden die zeggen het niet.   

De loper uitleggen

Wat onze muziek en liedteksten voor mij zo betekenisvol maken, is het religieuze besef dat opgeroepen wordt en, om als het ware de loper uit te leggen naar de dagelijkse werkelijkheid. Dat ik met mijn vermogens iets toe kan voegen aan ’t grote geheel en dat ik me daarbij houd aan de liefde; zij geeft me steeds de richting aan. De liefde heeft niet één vaste vorm. Soms vraagt ze om creatief en scheppend denken, soms om anders en opnieuw, soms om de moed om door ’t donker te gaan of soms om jezelf de kwetsbare vraag te stellen: Wie zal ik zijn?

Welke woorden geven jou richting in het voornemen tot een liefdevolle, humane manier van leven?

Het zijn ook de wortels van ons geloof die me sterk raken wanneer ik de liederen lees. In een wereld waarin verdeeldheid en hardheid vaak de boventoon voeren, hoor ik het mannenkoor bidden om het warme hart waaruit de priester spreekt … Of ik hoor ons hoopvolle mens- en wereldbeeld terug: dat ik ’t licht der wereld kan zijn en dat we, dwars door alles heen, blijven geloven dat liefde zal winnen. En als ik dat geloof even kwijt ben, dat ik het vertrouwen mag hebben om het weer te vinden: ’k Voel Gods kracht diep in mij. Ik ben dankbaar dat ik in mijn zoektocht naar zin en betekenis door zulke hoopvolle inzichten word gevoed.           

Woorden die in beweging zetten

Hoe mooi de teksten en muziek ook zijn, ze zoeken immer een gezicht in ons mensen. Ik voel me een begenadigd mens, omdat ik zoveel anderen ontmoet die de woorden niet alleen zingen maar ook in hun eigen leven tot uitdrukking brengen. Wie goed kijkt, ziet in de ogen van mensen die zingen soms de inspanning om zichzelf vooruit te zingen. En op andere momenten lijkt een lied juist speciaal voor míj te klinken. Juist daarom ben ik zo dankbaar voor al die rijke melodieën, die woorden die raken, ons in beweging zetten. Ik wil ze blijven koesteren omdat ze ons geloof en ons werken steeds weer tot leven brengen.

Marten van der Wal

Eerstverantwoordelijk voorganger 

^{1 Alle schuingedrukte zinnen komen uit een van de liedteksten van het Apostolisch Genootschap.}