Waar liefde een stem krijgt

We zien dat het aantal bezoekers aan gemeenschappen van het Apostolisch Genootschap toeneemt. Teun van de Keuken sprak in een podcast over zijn bezoek aan de gemeenschap Amsterdam-Watergraafsmeer. Hugo de Jonge deelde op Instagram afgelopen zondag zijn ervaringen met de gemeenschap Vlissingen. Bart Budding vertelde me onlangs dat hij altijd uitkijkt naar een nieuwe weekbrief en lid wil worden van de gemeenschap Rotterdam-Prinsenland. Riekie van de Bank schreef over haar ervaringen in Alkmaar: ‘Al geruime tijd zing ik op maandagavond in het koor. Ik voel me erg op mijn gemak binnen de gemeenschap. Het is niet zozeer dat ik zeer gelovig ben, maar wat ik wel probeer te zijn is een goed mens dat voor anderen klaarstaat en warmte kan geven. Dat betrokken is bij de wereld. Die warmte en dat gevoel krijg ik ook als ik bij het koor of bij een dienst of evenement aanwezig ben. Ik heb daarom besloten dat ik me heel graag bij het Apostolisch Genootschap aansluit.’ En Marja Timmers schrijft in de brochure Samen in verbinding van de gemeenschap Den Helder: ‘Ik kwam in een warm bad terecht, met verhalen uit het dagelijks leven die mij raakten. Ik ben niet godsdienstig opgevoed en toch voelde ik mij meteen thuis. Sindsdien ga ik naar elke eredienst.’

Alledaagse verhalen van liefde

Ik hoop met bovenstaande voorbeelden te laten zien dat we voor mensen die hiernaar op zoek zijn ‘goud in handen hebben’, zoals Bart Budding het verwoordt. Wij willen integere en gastvrije mensen zijn. Mensen waarin de liefde een gezicht krijgt. Daartoe vormen we samen plaatsen van ontmoeting. Plekken waar we werkelijk de verantwoordelijkheid voelen om elkaar te dragen en geduldig te verdragen. Niet voor even, maar langdurig. Waar we samen beseffen dat ‘geliefd zijn’ van het papier moet komen en gevoeld kan worden in hoe we luisteren, spreken en aanwezig zijn bij elkaar. Waar – midden in de wirwar van het dagelijks leven en onze zorgen om de wereld en de aarde – ons geloof in hoe het óók kan wordt versterkt. Waar we elkaar toebidden het vertrouwen in onszelf en in elkaar opnieuw te vinden of voorzichtig weer op te bouwen. Waar we vrijmoedig ervaringen delen over sprankjes hoop en alledaagse verhalen over de liefde. Waar we onze religieuze verbinding met het Al, met God, met het Eeuwige niet willen vastleggen in formules. Maar waar we steeds opnieuw zoeken naar wat er vanuit die levenskracht in ons in beweging wordt gezet. Waar jij, ik en ieder ander wordt gezien en gekend en waar dát in elke ontmoeting wordt bevestigd.

Echt bijdragen

Het vormen van zulke gemeenschappen met deze kenmerken, is een verantwoordelijkheid die je dicht naar je toe mag halen. Iets waaraan je echt kunt bijdragen. Onze gemeenschappen kunnen stuk. Ze kunnen ook helen, groeien en nieuw gevormd worden. Ik hoop zo dat we hier samen in willen oefenen, met armen zo wijd als de hemel.

Nanda Ziere

Eerstverantwoordelijk voorganger