Het verhaal van Floraine
“Ik wil niet door mijn omgeving geleefd worden. Dat werd mij duidelijk toen ik lid werd van een studentenvereniging. Samen beslissen, samen ergens naar toe, samen ... Waar bleef ík? Ik werd er doodongelukkig van en ben ermee gestopt. En zo heb ik ook WhatsApp van mijn telefoon verwijderd."
"Ik wil niet in groepjes ingedeeld worden. En ik wil me niet gedwongen voelen te kiezen tussen duimpje omhoog of omlaag, of in heel korte bewoordingen mijn vaak afwijkende mening te formuleren. En mag ik zelfs ook een keer geen mening hebben?
Natuurlijk realiseerde ik mij dat dit besluit gevolgen zou hebben. Mensen denken er niet aan me persoonlijk uit te nodigen voor evenementen, ze vergeten dat ik niet meer in de groepsapp zit. Maar daar heb ik me niet al teveel van aangetrokken.
En nu kan ik gerust zeggen dat ik geen last heb gehad van het FOMO-effect (Fear Of Missing Out). Integendeel, ik merk dat vriendinnen het erg zijn gaan waarderen. Aanvankelijk waren zij bang dat ik buiten de groep zou vallen, maar als wij nu bellen met elkaar hebben wij veel bij te praten. Die gesprekken kunnen soms wel uren duren en zijn veel diepgaander dan via de app.
Praatjes maken
Ook in openbare ruimtes maak ik geen onnodig gebruik van mijn telefoon, daardoor heb ik de gelegenheid om mij heen te kijken. Veel mensen vinden het best gezellig om een praatje te maken. Daar leer ik veel van en het maakt me bijna altijd vrolijk. Opvallend is dat mensen die openstaan voor een gesprek zich vaak heel kwetsbaar opstellen. Daardoor leer je een totaal onbekende in korte tijd kennen. Natuurlijk let ik wel op of iemand er echt zin in heeft.
Bloggen met humor
Mijn vrienden reageerden zo positief op mijn verhalen over deze gesprekken, dat ik besloot er een blog van te maken: metfloaandepraat. Met deze schrijfsels wil ik mensen inspireren om gesprekken aan te gaan. Maak eens een praatje met de conducteur, de taxichauffeur, een medereiziger, je zult verrast zijn wat het je oplevert.
“Vaak vragen we de kinderen om te helpen met opdienen”
Ik schrijf met een kritische blik op de samenleving en wil hiermee vooral mijn leeftijdgenoten bereiken, immers, wij zijn de toekomst. Door mijn lichtvoetige aanpak, met humor en zelfreflectie, hoop ik een bijdrage te leveren aan wederzijds begrip.
Wanneer ik wil
Het is niet zo dat ik helemaal geen gebruik maak van social media. Ik gebruik Instagram en Facebook om @metfloaandepraat te promoten, maar op mijn manier en op mijn tijd. Hoe blij ik ben dat ik geen WhatsApp meer heb, werd mij duidelijk toen ik mijn mobiel weer eens kwijt was. Dagen later vond ik hem in mijn kledingkast. Ik bleek slechts één oproep van mijn mama gemist te hebben en één sms’je van mijn zus. Wat een rust!
Tekst: Johanna Hoogendam
Fotografie: Pieter Eikeboom