“Ook Nederlandse muziek: oude Nederlandse liedjes vind ik mooi. Dlav en ik bespelen de tambur, een Koerdisch snaarinstrument met een lange hals. Muziek is verhalen vertellen. Ik kan via muziek laten zien wie ik ben, mijn gevoelens uiten, mijn verdriet voelen of troost vinden. Als iemand zingt of muziek maakt, kan ik horen wie hij is, hoe zijn karakter is, wat hij voelt en denkt.  

Onze instrumenten werden vernield 
Muziek is voor ons alles! Het is een belangrijk deel van de Koerdische cultuur. Door de regering in Syrië werd onze muziek en dans verboden. Toch zochten wij manieren om onze cultuur te bewaren. Na de Koerdische opstand in 1991 tegen Saddam Houssein hebben we tijdens Newroz, ons nieuwjaarsfeest, met een grote groep muziek gemaakt, gedanst en vreugdevuren aangestoken. Newroz betekent voor ons nieuw leven en nieuwe hoop. Velen werden daarna opgepakt en onze instrumenten werden vernield. Toch gingen we iedere keer weer door met muziek maken.

“In Nederland voel ik me vrij als ik muziek maak”

Nieuwe vrienden maken 
Toen ik dertien was begon ik met tambur spelen. Ik keek de kunst af van mijn oudere broer. Als hij naar zijn werk was - hij gaf wiskundeles -, oefende ik stiekem op zijn instrument. Dat had hij al snel door! Ik wilde graag een eigen tambur. Op een dag kreeg ik geld mee voor boodschappen. Van het geld dat ik overhield kocht ik mijn eigen tambur, in plaats van het terug te geven aan mijn vader. Zo heb ik ook mijn vrouw leren kennen: ze was direct verliefd toen ze mij hoorde spelen en zingen. Op mijn reizen als journalist vond ik in Algerije, Libië, Marokko of Tunesië altijd nieuwe vrienden door samen muziek te maken en te dansen. Muziek is de taal van de hele wereld.

Niet meer bang zijn 
Vroeger zong ik vooral over de liefde, maar nu meer over pijn en verdriet. Hier in Nederland voel ik me vrij als ik muziek maak. Ik hoef niet meer bang te zijn. Als mijn Nederlands beter is, wil ik de verschillende muziekculturen verbinden: op Koerdische muziek in het Nederlands vertellen over wat wij als vluchtelingen hebben meegemaakt, waarom ik hier ben en niet in mijn eigen land, hoe we ons hier welkom, veilig en geholpen voelen. Ook als boodschap aan de Syrische regeringsleiders: laten zien hoe Syrië net zo’n prettig en veilig land kan worden.”

Tekst: Erna van der Goot
Fotografie: Vincent Boon