“Ik ben opgegroeid in een liefdevol nest en mijn ouders zijn nog steeds gek op elkaar, er is veel liefde. Mijn thuis was een veilige en vrolijke plek. Ik kreeg de ruimte om mezelf te ontwikkelen, te onderzoeken wat ik leuk vond en ik werd gesteund in deze zoektocht. Ik ging er als kind vanuit dat dat overal zo was.

Nieuwsgierig naar de ander
Maar toen ik bij vriendjes en vriendinnetjes ging spelen kwam ik erachter dat het bij hen heel anders kan zijn. Iedereen heeft zijn eigen normen, waarden en gebruiken. Door die ontdekking is mijn nieuwsgierigheid naar ‘de ander’ ontstaan. Daarnaast was ik als kind altijd al mensen aan het observeren en nadoen in de vorm van toneelstukjes. Dat vond ik echt leuk! Alleen was er in mijn omgeving niemand die daar zijn beroep van had gemaakt.  Ook op de basisschool was er niet zo veel aandacht voor theater, dus ik kon dat niet echt kwijt.

Rolmodel worden
Dat veranderde op de middelbare school. Toen de school 100 jaar bestond, maakten we onder leiding van theaterregisseurs uit Amsterdam een voorstelling. Ik heb gelijk auditie gedaan en ben uitgekozen. Ik vond het fantastisch! De theaterregisseurs bleken de rolmodellen te zijn die ik nodig had. Ze boden me aan om na mijn middelbare school naar Amsterdam te komen om mee te doen in een van hun producties.

Werken bij Young in Prison
Tijdens die productie heb ik auditie gedaan op de Hogeschool voor de Kunsten voor de opleiding Theatermaker en –docent. Ik leerde maatschappelijke problemen, situaties en personen op zo’n manier neer te zetten dat mensen zich erin konden herkennen. Gedurende mijn opleiding liep ik stage bij stichting Young in Prison en daar ben ik blijven werken nadat ik ben afgestudeerd. Ik maak voorstellingen en ontwikkel projecten met en voor jongeren in jeugdgevangenissen.

Heel mooi en inspirerend, maar tegelijkertijd ook aangrijpend werk. De jongeren zitten vol talent en hun blik op de wereld is boeiend. Ik ontmoet veel jongeren die keuzes hebben gemaakt die ik absoluut niet goedkeur. Maar als zij hun verhaal vertellen krijg ik wel meer begrip voor die keuzes. Misschien had ik hetzelfde gedaan, als ik in hun schoenen stond.

“Een jeugdgevangenis is een plek vol negativiteit”

Nieuwe vrienden maken
Ik wil werken vanuit liefde en positiviteit, omdat ik geloof dat ieder mens daar positief van ontwikkelt. Dat ze in een jeugdgevangenis zitten is al een straf op zich. Ze zijn verwijderd van hun naasten, er is weinig ruimte voor eigen keuzes en een jeugdgevangenis is een plek vol negativiteit. Daar wil je echt niet zijn. Met mijn workshops en projecten wil ik de talenten die ze hebben verder ontwikkelen. Ik wil ze inspireren, een rolmodel zijn en meer positiviteit brengen.

Heftig en inspirerend
Mijn werk voor YiP maakt dat ik dankbaar ben voor waar ik vandaan kom, wat ik kan, welke mogelijkheden ik heb gehad, hoe mijn leven is. En dat geeft me een drive om dit werk te doen. Het is mijn droom om voorstellingen maken met jongeren in detentie waarvoor iedereen een kaartje kan kopen. Dat kan nu niet, het publiek bestaat altijd uit groepsbegeleiders en eerstelijnsfamilie.

Het beeld wat mensen van deze jongeren hebben moet veranderen. Sommige mensen in mijn omgeving zeggen weleens: ‘waarom werk je in vredesnaam met deze jongeren, zij zijn toch al verpest.’ Ja, ze hebben iets gedaan wat niet kan en wat andere mensen een onveilig gevoel geeft of schaadt. En dat is niet oké. Maar zo’n jongere is veel meer dan dat. Een jongere is meer dan alleen zijn misdaad. Het zijn ook mensen met talenten en positieve kanten. Dat wil ik laten zien. We moeten in ze investeren. Jongeren zijn de toekomst en daar moeten we zorg en liefde aan geven.”

Tekst: Margot de Bruin
Fotografie: Pieter Eikeboom