Waarom zou je geloven?

Wekelijkse inspiratie door Inge de Bos – 19 juni 2022

Deze zondag vieren we de landelijke eredienst in het gebouw van het Apostolisch Genootschap in Zaandam. In dit gebouw dat voorheen een doopsgezinde kerk was, zijn op de wand aansporingen te lezen. Zoals: ‘God zal u zegenen. Wees een zegen.’ Taal die misschien niet meer bij deze tijd past, maar toch raken de woorden me. 

God is een codewoord
Een mooie toekomst vraagt stevige wortels. En aan die wortels ligt het niet, de vraag is of ik me er niet te veel van afgesneden heb. Jezus van Nazareth zei: ‘Heb God lief boven alles en je naaste als je zelf.’ Niet alleen zijn onze woorden nu anders, maar ook ons beeld van God is nogal veranderd. Voor mij is God een codewoord. Als dat gebruikt wordt, voel ik heel diep: O! Nu gaat het over dat wat ons overstijgt, over die kracht waar we geen woorden voor kunnen vinden en die we toch willen benoemen. De tweeduizend jaar oude opdracht om God lief te hebben boven alles en je naaste als je zelf, noemen we nu religieus-humanisme.

Liefhebben is een concrete opdracht
Heb God lief boven alles betekent voor mij: kijk goed om je heen, is het geen adembenemend wonder dat alles er is? Adembenemend in schoonheid maar ook in verschrikking. Alles is er en ik ben er. Alles is ook in mij; wat wil ik voeden? Laten we maar beginnen met de liefde, je naaste liefhebben als jezelf is zowel de meest voor de hand liggende als de moeilijkste opdracht die er is. Je naaste is namelijk overal, je struikelt over de naasten. De opdracht is nuchter en heel concreet: zie de mensen om je heen, kijk echt naar ze, geef ze een glimlach en daarmee bestaansbevestiging. Wie een warmtefort is voor een ander, biedt ook zichzelf een schuilplaats waar je mag zijn wie je bent, in het vaste vertrouwen dat het mogelijk is om in liefde te groeien. Dat is de kern van de woorden ‘God zal u zegenen. Wees een zegen’.

Blakend of krakkemikkig
De levensdagen krijg je, je mag er geen wensenlijstje bijvoegen, je krijgt ze zoals ze zijn; zonovergoten of donker, te midden van geliefden of alleen, blakend of krakkemikkig. Ik mag en wil betekenis aan mijn dagen geven maar de onzekerheid of al mijn inspanningen er wel iets toe doen, geeft me soms een gevoel van machteloosheid. Daarom heb ik geloof nodig en de aansporing die ik ervaar in de rondgang in de eredienst waar tegen mij gezegd wordt: je bent geliefd, je mag er zijn, wees een zegen!

Betekenis geven biedt houvast
‘Brood geven aan de hongerigen, de armen ondersteunen en de eenzamen troosten, dat zijn geen dingen die God doet. Het zijn dingen die wij doen en als we die doen is God in ons leven aanwezig.’¹ Als je liefde, zorg en aandacht geeft op de plaats waar jij nu bent, dan voel je dat je leven betekenis heeft. Ook in donkere dagen en als alles lijkt te veranderen mag ik daarin mijn houvast vinden.

Zo blijven dan geloof, hoop en liefde.

Inge de Bos

Lid Apostolisch Genootschap Utrecht