Tel je zegeningen

pexels-sindre-strøm-1175136.jpg

Deze keer een column voor mezelf. Of eigenlijk een column van Diggi Dex en Stef Bos aan mij. Ik hoorde dit ‘gebed’ in het programma ‘De beste zangers’ en het laat me niet meer los. 

Ik werd vanochtend wakker, door mijn dochter. Ze vraagt: papa, waar slaapt de wind als hij niet waait? Ik zeg, ik denk boven in de wolken in een tent. En ze lacht. En opeens het besef dat ik gelukkig ben. Ik weet niet waar ik dit aan te danken heb. Ik doe mijn best om op te voeden, maar weet dat je nooit alles in handen hebt. Nooit zo goed gegaan als nu, mijn leven op orde maar een kind maakt her vergankelijk.

Een les voor mij, ik zeg je eerlijk. Er is meer in mijn kleine wereld dan het hebben van geld op de bank. Wat je plan ook is, 't is allemaal relatief. Ik moet denken aan de zus van een vriendin en laat  een traan voor haar, niet te verklaren. Dood aan kanker en twee kinderen nagelaten.

En ik denk aan mijn dochter, denk aan mezelf. Wat loop ik toch te zeiken over wat ik doe, of wat ik wil bereiken? En ik zie niet wat ik heb. Pluk de dag, jongen...denk ik dan. Pluk de dag. En tel je zegeningen. Tel je zegeningen. Tel. Tel.

Tel de sterren voor haar
Tel de sterren voor hem daar
Tel de sterren voor mij
Als je wilt zal ik er voor jou zijn.
Tel de sterren voor vrienden
Al die sterren voor mij
Al die sterren van ons
Al die sterren van liefde

En het lied gaat verder, maar mijn gedachten blijven hangen. Wat proberen Diggi en Stef me nu te zeggen? Misschien wel dat dit leven, ons leven veel te kort is om zomaar voorbij te laten gaan. Dus zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. Tel de sterren en heb lief.


 

Marten van der Wal


Marten van der Wal

Voorganger Apostolisch Genootschap

 

 

Tekst geschreven voor de Harderwijker Courant, 11 september 2020